Εμείς τα κορίτσια ουκ ολίγες φορές έχουμε πειραματιστεί με τα μαλλιά μας.
Κάποιες ίσως κάναμε τα πρώτα δειλά μας βήματα από το γυμνάσιο όπως η αρχοντιά μου, που παρασυρόμενη από την μόδα της εποχής κοκκίνισα τα δυο μπροστινά μου τσουλούφια....Δεν λέω μου πήγαιναν γάντι και γλύκαιναν αρκετά το εφηβικό μου προσωπάκι...αλλά κάτι τους έλειπε...Η Φώφη και η Τίνα οι δημοφιλείς του σχολείου τα είχαν ξανθά και 'γω σαν τρελό και αλλοπαρμένο που ήμουν νόμιζα πως αν έκανα ότι και εκείνες θα γινόμουν η σουπερ γκόμενα...έτσι ύστερα από παρότρυνση και συμβουλές της θειας κομμώτριας πήρα μια δόση οξυζενέ και την πέρασα στα δυο μπροστινά μου τσουλούφια...εκείνα τα κόκκινα που λέγαμε...πέντε λεπτά ήταν οι οδηγίες, τόσο χρόνο χρειαζόταν για να ανοίξουν τα έρμα...με το χρονόμετρο στο χέρι κοιταζόμουν ξανά και ξανά στον καθρέφτη για να δω την μεγάλη αλλαγή...αλλά εκείνα πεισματικά επέμεναν σε εκείνο το κόκκινο που δεν συμβάδιζε πλέον και τόσο με την εποχή...τα άφησα άλλα πέντε λεπτάκια πάλι...
Με το άγχος του χρόνου πηγαινοερχόμουν στον καθρέπτη και με χάζευα ονειροπολώντας με για την μεγάλη αλλαγή...Το αγαπημένο μου έργο είχε μόλις αρχίσει και η αγωνία από το χθεσινό επεισόδιο ήταν τόσο μεγάλη που με έκανε να στρογγυλοκαθίσω λίγο παραπάνω στον καναπέ μου και να αφήσω το οξυζενέ να κάνει την "δουλειά" του...ξάφνου συνειδητοποιώντας πως η ώρα είχε περάσει και μην έχοντας εικόνα του πως είχα γίνει έτρεξα πανικόβλητη στον καθρέφτη να δω τα αποτελέσματα....
Την θέση των δυο κόκκινων τσουλουφιών μου πλέον είχαν πάρει δυο λευκές τούφες όπως εκείνες του μικρού μου πόνι που ακόμα φύλαγα στο καλάθι με τα υπόλοιπα παιχνίδια...το μέχρι τότε γλυκό μου προσωπάκι πλέον φάνταζε με εκείνο μιας γριάς που ξέχασε να γεράσει...άρχισα να κάνω συνειρμούς εμένα να παρουσιάζω εκπομπές, καθώς το νέο μου λουκ δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από εκείνο της Παναγιόταρεας και του Αυτιά...
Για καλή μου τύχη στο ντουλάπι της τουαλέτας μια καστανή βαφή βρισκόταν να με επαναφέρει στην τάξη και να μου υπενθυμίσει πως σαν την φυσική ομορφιά Δεν υπάρχει!
