Δεν ξέρω αν το κείμενο που θα γράψω βγει αστείο. Δεν με ενδιαφέρει
καθόλου. Έχασα τον γάτο μου. Δεν του φορούσα λουράκι ούτε του είχα βάλει
τσιπάκι. Συνειδητοποίησα σήμερα τη χαζομάρα μου, έξι ημέρες μετά.
Σήμερα πρωί με πήρε τηλέφωνο η φαρμακοποιός της γειτονιάς. Mου είπε πως πριν λίγο είδε την γάτα μου
έξω από το φαρμακείο της να τρώει από την τροφή που έχει για τις γάτες.
Έτρεξα πανικόβλητη πήρα λίγη τροφή μαζί μου και το κλουβί.
Ξεκίνησα να τον ψάχνω γύρω - γύρω στο τετράγωνο και να τον φωνάζω Δημήτρηηη Δημήτρηηηη... αλλά καμία απάντηση!Ξαναπήγα στην φαρμακοποιό και μου έδειξε προς
τα που πήγε. Περπατούσα και ένιωθα πως θα τoν έβλεπα! και να σου τoν! Δίπλα σε ένα κάδο, από τις κακουχίες
παραλλαγμένος, με γρατζουνισμένη μύτη… Άρχισα να του μιλάω «Δημήτρηηη, εγώ είμαι
η Ιωάννα», εκείνος στεκόταν, άκουγε αλλά ήταν αδιάφορος, έκανα να πλησιάσω αλλά
φαινόταν να φοβάται, πλησίασα αλλά αγρίευε και μόλις του 'δειξα το χέρι μου
εκείνος έτσι απλά μου ‘κανε μία γρατζουνιά!
Αχ Δημήτρη έλεγα
από μέσα μου τόσο πολύ έχεις αλλάξει; Δεν με γνωρίζεις από τις κακουχίες
καθόλου;
Πήγα πάλι πίσω στο φαρμακείο και πήρα το κλουβί. Το έβαλα μπροστά
στη γάτα και περίμενα καθώς θα έτρωγε την τροφή να μπει στο κλουβί και να το
κλείσω. Για καλή μου τύχη, τώρα σκέφτομαι, ήταν στο μπαλκόνι 2 γυναίκες και με
παρακολουθούσαν. «Αυτή η γάτα είναι της γειτονιάς την ξέρουμε την ταΐζει ο
άντρας μου» να σε λίγο θα έρθει από εδώ και θα τον ρωτήσουμε. Όντος πέρασε ένας
κύριος και το επιβεβαίωσε. «Αν ήταν δική σου θα σε γνώριζε λιγάκι θα νιαούριζε
κάτι θα ‘κανε» είχαν δίκιο. Αυτή η γάτα ήταν παντελώς αδιάφορη σε μένα και
φοβήθηκα πως ακόμη και αν την έκλεινα στο κλουβί και την πήγαινα σπίτι μου
ίσως με γρατζουνούσε ακόμη περισσότερο.
Ύστερα κοίταξα καλύτερα τις λεπτομέρειες, όσες κακουχίες και να
περνούσε ο Δημήτρης η μυτούλα του δεν θα άλλαζε τόσο πολύ αν και αυτή που
έβλεπα είχε μία μεγάλη γρατζουνιά. Ένιωσα χάλια. Λένε πως όταν χαίρεσαι πολύ
και απότομα απογοητευτείς με κάτι, το συναίσθημα θα είναι πιο έντονο. Γύρισα
σπίτι και πήγα στον ανιψιό μου που είχα υποσχεθεί να κρατήσω, καθώς οι γονείς
του θα δούλευαν, και οι δάσκαλοί του σήμερα θα είχαν κάποιο σχετικό σεμινάριο.
Αλλά έλειπε... ήρθε η αδερφή μου και τον πήρε στην δουλειά της. Ένιωσα
χειρότερα. Γιατί εκείνος δεν άντεξε να μείνει μόνος στο σπίτι άρχισε να κλαίει.
Προκάλεσα τόσο πολύ αναστάτωση, για μία γάτα που νόμιζα πως ήταν ο Δημητράκης
αλλά τελικά δεν ήταν...
