ΠΑΙΔΙΑ...ΒΙΟΛΙΑ...

Θες η τύχη; η μοίρα; Είναι εκείνη που σε φέρνει παρούσα την κατάλληλη στιγμή και ευγνωμονείς τον ύψιστο!
Σήμερα λοιπόν, ύστερα από την καθιερωμένη βόλτα του σκύλου βγήκα να αφήσω κάτι μανταλάκια που μου είχαν πέσει στο πίσω μπαλκόνι...ξαφνικά βλέπω δυο πιτσιρικάδες, ζήτημα να ‘ταν δώδεκα χρονών, με ένα σχοινί στα χέρια...θεέ και κύριε σκέφτηκα τι πάνε να κάνουν τα άτιμα....κοντοστάθηκα για λίγο και συνειδητοποίησα πως ο πιο λεπτός είχε δέσει τον χοντρούλη από την μέση, με σκοπό να τον κατεβάσει, άκου τώρα, στο εσωτερικό ενός χαμόσπιτου του οποίου έλειπε η οροφή... «βρε!» τους φωνάζω... «τι πάτε να κάνετε...»
«Τίποτα» λέει ο αδύνατος «δοκιμάζουμε το σχοινί» .... «θα με ρίξει κάτω να πάρω την μπάλα» του ξέφυγε του χοντρούλη... «σκάσε ρε βλάκα» λέει ο άλλος...

Κοίτα τι σκαρφίστηκαν τα αθεόφοβα δηλαδή...και καλά να ρίξει ο ένας τον άλλο στην τρύπα και αν πιθανόν γλιστρούσε ο άλλος να τον τραβούσε...την πιθανή εκδοχή να του ‘βγαζε ότι είχε φάει για πρωινό ο χοντρός ούτε που την σκέφτηκαν!
Αχ τι να πω...παιδιά!

Ευτυχώς δεν τα άκουσα να παίζουν με καμιά μπάλα από τότε...

Βασικά δεν τ’ άκουσα να παίζουν γενικώς…