Γκάφες και εκκλησία...(σχώρα με θέ μου!)

Προσπαθώ να στύψω το κεφαλάκι μου για μία καλή γκάφα έτσι που με το άκουσμα της να κάνει και τον πιο θλιμμένο να χαμογελάσει...αν και το επιθυμητό θα ήταν να ξεκαρδιστεί στα γέλια...αλλά αρκούμε προς το παρόν σε ένα χαμόγελο...

Και όμως μου ήρθε η επιφοίτηση και την παραθέτω παρακάτω...

Σε περίοδο εορτών λόγου χάρη το Πάσχα, ξέρετε το πλήθος κόσμου που συρρέει στις εκκλησίες... έτσι συμφώνησα και γω με τις φίλες μου σαν καλά κορίτσια που ήμασταν και με την ευκαιρία των γιορτών να παρακολουθήσουμε λιγάκι από εκκλησία....

Το αγαπημένο μας μέρος ήταν το γυναικoνύτη, βρισκόταν στον επάνω όροφο της εκκλησίας… δηλαδή είχε λιγότερο κόσμο και έτσι είχαμε μεγαλύτερες πιθανότητες να ξεκουράσουμε τα ποδαράκια μας σε καμία ξεχασμένη καρέκλα...

Το ένστικτό μου για ακόμα μία φορά με είχε ανταμείψει...τρεις καρέκλες όσες και εμείς δηλαδή μας περίμεναν στο κέντρο...οι δύο από εμάς κάτσαμε μπροστά και η τρίτη της παρέας ως η ψηλότερη προτίμησε την πίσω θέση..

Η ώρα περνούσε, ο παπάς διάβαζε τα λόγια, και μείς σηκωνόμασταν και καθόμασταν ανάλογα με το πότε το επέβαλε η περίσταση...Εν το μεταξύ στην διάρκεια της λειτουργίας δεν παρέλειπαν και οι μεταξύ μας πλακίτσες...πότε λέγαμε διάφορες αερολογίες και σκάγαμε στα χάχανα πότε τσιμπούσε η μία την άλλη με σκοπό να προκαλέσουμε το γέλιο και άλλα τέτοια νεανικά καμώματα.......

Για μια στιγμή η από πίσω μου, μου ψιθύρισε κάτι στο αυτί... εγώ της έγνεψα καταφατικά και καλά ότι είχα καταλάβει τι μου είπε… άσχετα δηλαδή αν δεν κατάλαβα τίποτα....και όλο αυτό για να μην προκαλέσω και πάλι την οργή της γριούλας που καθόταν παραδίπλα μας, και το μάτι της είχε ήδη αγριέψει από τις επανηλειμένες χαζομάρες μας...

...Τα πόδια μου δεν με κρατούσαν άλλο η κούραση άρχισε να με βαράει στα νεύρα...νομίζω πως ήταν ώρα να στρωγκυλοκαθήσω και να παρακολουθήσω την λειτουργία από χαμηλά...θυσιάζοντας ακόμη και την θέα του όμορφου ψάλτη!

……Σε δευτερόλεπτα βρέθηκα κατάχαμα στο πάτωμα! κούραση βέβαια πλέον δεν υπήρχε αλλά ότι είχα γίνει θέαμα θα το θυμόμουν για πολύ καιρό ακόμα...

Τι είχε γίνει? η έξυπνη φιλενάδα μου την στιγμή που μου ψιθύρισε κάτι στο αυτί με ενημέρωνε ότι θα έπαιρνε την καρέκλα από πίσω μου και θα την έδινε στην συμπαθέστατη γριούλα που καθόταν παραδίπλα μας....
Ναι εκείνη που μας αγριοκοίταζε εννοώ...

Αχ βρε γριούλα πλακατσού! Σε έκοψα εγώ από την αρχή… δικιά μας είσαι…