ΠΑΙΔΙΑ...ΒΙΟΛΙΑ...

Θες η τύχη; η μοίρα; Είναι εκείνη που σε φέρνει παρούσα την κατάλληλη στιγμή και ευγνωμονείς τον ύψιστο!
Σήμερα λοιπόν, ύστερα από την καθιερωμένη βόλτα του σκύλου βγήκα να αφήσω κάτι μανταλάκια που μου είχαν πέσει στο πίσω μπαλκόνι...ξαφνικά βλέπω δυο πιτσιρικάδες, ζήτημα να ‘ταν δώδεκα χρονών, με ένα σχοινί στα χέρια...θεέ και κύριε σκέφτηκα τι πάνε να κάνουν τα άτιμα....κοντοστάθηκα για λίγο και συνειδητοποίησα πως ο πιο λεπτός είχε δέσει τον χοντρούλη από την μέση, με σκοπό να τον κατεβάσει, άκου τώρα, στο εσωτερικό ενός χαμόσπιτου του οποίου έλειπε η οροφή... «βρε!» τους φωνάζω... «τι πάτε να κάνετε...»
«Τίποτα» λέει ο αδύνατος «δοκιμάζουμε το σχοινί» .... «θα με ρίξει κάτω να πάρω την μπάλα» του ξέφυγε του χοντρούλη... «σκάσε ρε βλάκα» λέει ο άλλος...

Κοίτα τι σκαρφίστηκαν τα αθεόφοβα δηλαδή...και καλά να ρίξει ο ένας τον άλλο στην τρύπα και αν πιθανόν γλιστρούσε ο άλλος να τον τραβούσε...την πιθανή εκδοχή να του ‘βγαζε ότι είχε φάει για πρωινό ο χοντρός ούτε που την σκέφτηκαν!
Αχ τι να πω...παιδιά!

Ευτυχώς δεν τα άκουσα να παίζουν με καμιά μπάλα από τότε...

Βασικά δεν τ’ άκουσα να παίζουν γενικώς…

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ!!

Και όμως επέστρεψα...δηλαδή για την ακρίβεια η έμπνευση επέστρεψε καθώς με είχε εγκαταλείψει και εκείνη με την σειρά της για να πάει διακοπές....

Η αλήθεια είναι πως κάπου πρέπει να κάνουμε και μια παύση...παύση από την καθημερινότητα, την ρουτίνα, την βαρεμάρα που μας δέρνει...γενικά να κάνουμε πράξη αυτό που κυριολεκτικά σημαίνει και η λέξη διακοπές...δηλαδή...διακόπτω. Και όταν εννοούμε διακόπτω εννοώ οτιδήποτε κάνουμε μέχρι τώρα...μια αποτοξίνωση από τα πάντα!

Θα μου λέτε τι τρέλες είναι αυτές που λέω...και πως μάλλον οι διακοπές δεν μου έκαναν τελικά και τόσο καλό...αλλά η αλήθεια είναι πως και φέτος όχι μόνο διακοπή δεν έκανα από τα πάντα αλλά, αντιθέτως πρόσθεσα και περισσότερη κούραση στην καθημερινότητα μου!

Θα αναρωτιέστε τι εννοώ....Φέτος λοιπόν προορισμός μας ήταν η Κέρκυρα! ύστερα από την μεγάλη διαφήμιση που έγινε από τον «καφέ με την Ελένη» και τόσους άλλους σταθμούς, Ε! δεν το άντεξα η γυναίκα την έπαθα την πλύση εγκεφάλου μου!

Και η Κέρκυρα έτσι και η Κέρκυρα αλλιώς... με το πράσινο με τα όμορφα αξιοθέατα....και φυσικά η Κέρκυρα είναι πανέμορφη όπως και τα υπόλοιπα νησιά μας αλλά έχει και αυτή το μικρό της ψεγάδι....τι εννοώ; το κυκλοφοριακό! είτε βρίσκεσαι στην Εγνατία της Θεσσαλονίκης είτε στον κεντρικό της Κέρκυρας ένα και το αυτό!

Εκτός από τα παραπάνω είχαμε όμως και ένα ακόμη πρόβλημα...γι’ αυτό βέβαια δεν ευθύνεται κανένας άλλος παρά εμείς οι ίδιοι, καθώς για τις διακοπές μας φροντίσαμε να αγοράσουμε ένα τελευταίας τεχνολογίας gps!

Στην αρχή του ταξιδιού η φωνή της κοπέλας μας φαινόταν αρκετά ευχάριστη! μάλιστα της είχαμε βγάλει και όνομα, της απαντούσαμε σε κάθε της συμβουλή και εκτελούσαμε τις εντολές της στωικά και με προσήλωση! Στο τέλος βέβαια του ταξιδιού όχι μόνο να την ακούω δεν ήθελα αλλά είμαι σίγουρη πως αν ανακάλυπτα που κρυβόταν τόσο καιρό θα έτρωγε πολλές μπάτσες από μένα...

Ξεκινήσαμε λοιπόν το ταξίδι μας από Θεσσαλονίκη με προορισμό το λιμάνι της Ηγουμενίτσας! Όλα έβαιναν καλώς! Μια ευθεία είχαμε να διανύσουμε εξάλλου.. αλλά μάλλον στην πορεία κάπου το χάσαμε...λίγο οι συμβουλές της δεσποινίδας, λίγο η ατυχία που μας δέρνει...και έτσι βρεθήκαμε να διανύουμε επί μια ώρα σχεδόν ένα δρόμο όλο στροφές που στο διάβα μας συναντούσαμε κάθε λογής νταλίκα και φορτηγό... μάλιστα για μια στιγμή του ταξιδιού θεώρησα πως αντί της πόλης Ηγουμενίτσας θα μας έστελνε σε κανένα ομώνυμο μοναστήρι στα κατσάβραχα καθώς μέχρι εκεί είχε φτάσει η αφεντιά μας! κρίμα που δεν άναψα κανένα κεράκι θα μου πείτε...τόσο δρόμο....αλλά τα νεύρα μου είχαν φτάσει ως εκεί που δεν παίρνει και το μόνο που ευχόμουν ήταν να φτάσουμε όσο το δυνατόν γρηγορότερα στον προορισμό μας...

Μόλις πατήσαμε το πόδι μας στην Κέρκυρα δόξασα τον ύψιστο, πήρα μια βαθειά ανάσα και συνεχίσαμε την διαδρομή μας...αλλά κάθε μέρα ήταν εκείνη εκεί να μου υπενθυμίζει πως έχει το πάνω χέρι...πως τα ξέρει όλα και πως θα με κάνει κουμάντο!

Ότι μέρος υπάρχει και δεν έχει ανακαλυφθεί από τους ντόπιους του νησιού ε, εγώ είχα την τιμή να γνωρίσω!

Ραχούλα ραχούλα σου λέω την γύρισα την Κέρκυρα! Στο κέντρο της λέγαμε, στο κέντρο μέσω καβάλας μας έστελνε!

Το καλύτερο βέβαια το αφήνω για το τέλος! Λίγο πριν φτάσουμε Ηγουμενίτσα από τον γνωστό κωλόδρομο ξαφνικά και ενώ το 'χουμε πάρει απόφαση πως το κατσάβραχο θα το φάμε με το κουτάλι για πολύ ακόμα, βρισκόμαστε σε αδιέξοδο! και τι αδιέξοδο! ένα κομμάτι της νέας Εγνατίας οδού βρισκόταν μπροστά μας έτοιμο προς εξερεύνηση!! Τι φαγάνες προσπεράσαμε, τι τρακτέρ, τι εργάτες με κασμάδες στο χέρι συναντήσαμε, μέχρι και τούνελ (ένα για την ακρίβεια) με σβησμένα φώτα διασχίσαμε οι έρμοι για να ενημερωθούμε στο τέλος πως είμαστε παράνομοι, και πως θα συνεχίσουμε τον δρόμο με δική μας ευθύνη!

Μια η Lara Croft και 'γω ένα πράγμα!